« Ο φόβος της δημιουργίας ενός σχολείου αμαλγάματος»

Του Γιώργου Τρούλη*

Μέσα σε ένα κοινωνικό και πολιτικό τοπίο που ευνοεί κάθε είδους αλλαγές και ανατροπές, υπάρχει ο φόβος της δημιουργίας ενός αμαλγάματος σύγχρονου και παλαιού σχολείου, θυμίζοντας μια καρικατούρα παλαιάς σχολικής ζωής με ένα τόνο “εκσυγχρονισμού” του συστήματος και της δομής της εκπαίδευσης, με κυρίαρχο δομικό συστατικό τον συγκεντρωτισμό και τον αυταρχισμό. Ένα άλλο βασικό συστατικό αυτού του σχολείου είναι η αποδυνάμωση κάθε θεσμικού οργάνου (σύλλογος διδασκόντων) που βασίζεται στις δημοκρατικές αρχές για τη λήψη αποφάσεων. Ας αναλογιστούμε πόσες πολλές προεκτάσεις θα έχει μια τέτοιου είδους μετάλλαξη, ιδιαίτερα σε ένα χώρο που σκοπός του είναι η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και η πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών που οφείλει να αναγνωρίζει τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους.
Επιτέλους ας καταλάβουν ότι η εκπαίδευση και ο πολιτισμός αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και χρειάζονται τα απαραίτητα εχέγγυα για να αποδώσουν σε μια σύγχρονη κοινωνία. Προς μια τέτοια κατεύθυνση θα βοηθούσε η σύσταση ενός ανεξάρτητου υπουργείου παιδείας και πολιτισμού, με νόμους και αποφάσεις που θα πρέπει να έχουν αυξημένη πλειοψηφία για τη χάραξη μιας ενιαίας κοινής εκπαιδευτικής πολιτικής, ανεξάρτητα από μικροκομματικές- μικροπολιτικές σκοπιμότητες και “ενοφθαλμικές” πρακτικές, που στόχο τους έχουν τον εκτροχιασμό της εκπαίδευσης και την ενορχηστρωμένη υποταγή της στις σύγχρονες οικονομικές απαιτήσεις. Όσα περισσότερα γνωρίζουμε και ψυχανεμιζόμαστε τι πρόκειται να συμβεί, τόσο έχουμε μεγαλύτερο χρέος για δράση και αντίδραση. Είναι το δικό μας χρέος, η δική μας ευθύνη για το σήμερα και το αύριο της νέας γενιάς.
* Ο Γιώργος Τρούλης είναι δάσκαλος
πρόεδρος του Συλλόγου εκπ/κών Α/θμιας εκπ/σης Ρεθύμνου και
αναπληρωτής αιρετός του ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης

ΠΗΓΗ