ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥΣτις τελευταίες έρευνες της κοινής γνώμης εντυπωσιάζει, όλο και περισσότερο, η σταθερή και συνεχής άνοδος σχεδόν όλων των κομμάτων του αριστερού φάσματος. Μάλιστα, από διάφορες γνωστές ακροδεξιές φωνές άρχισε πάλι η συνήθης κινδυνολογία περί «αριστερού κινδύνου» κ.λπ. Σε συνθήκες κατάρρευσης του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, με δραματικές μειώσεις εισοδήματος σε σημαντικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, με συνεχή διεύρυνση της ανεργίας (κοντά στο ένα εκατομμύριο) και των φαινομένων «φτωχοποίησης» σε περιβάλλον διαρκούς και μεγάλης ύφεσης, το περίεργο θα ήταν να μην είχαμε διεύρυνση της αριστερής επιρροής!
Το επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο είναι η βαθιά κρίση του κεντρικού πολιτικού συστήματος, θεσμών και προσώπων, που αποτυπώνεται στη μεγάλη πτώση του δικομματισμού. Αυτό αποτελεί «ρήγμα και πλήγμα» στρατηγικού χαρακτήρα, που, όσο το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας αδυνατεί να ελέγξει την κρίση με αποτελεσματικό τρόπο, θα διευρύνεται... Εχει τη δύναμη το υπάρχον κομματικό σύστημα να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες της συγκυρίας; Μπορεί να «αυτοϊαθεί»; Προς το παρόν αυτό φαίνεται «χλομό»... Στο ΠΑΣΟΚ λ.χ., που ήταν όλη τη Μεταπολίτευση ο κύριος εκφραστής του κεντροαριστερού χώρου, έχουμε φαινόμενα «κατάρρευσης»... Η ΝΔ, με τον «αμφίσημο» χαρακτήρα της ηγεσίας της, «ρευστοποιεί» τον κεντροδεξιό χώρο οριζόντια, αποστερώντας του οποιαδήποτε βιώσιμη δυναμική «εναλλακτικής λύσης». Είναι χαρακτηριστική, από αυτή την άποψη, η μεγάλη και καθολική αποδοχή στο πρόσωπο (ως νέο πρόσωπο) του κ. Παπαδήμου και όχι στην... κυβέρνησή του! Εξέφρασε σε μια συγκυρία έναν ρεαλισμό και μια αξιοπιστία που τα δύο μεγάλα κόμματα, διά των πεπραγμένων τους, έχουν απολέσει...
Αρα η κοινωνία «στριμωγμένη» αναζητεί να «ακουμπήσει» κάπου αλλού. Και αυτό το «κάπου αλλού» δεν είναι ούτε η «ανακύκλωση» των ίδιων προσώπων, στους ίδιους φορείς, ούτε διάφορες «κολυμβήθρες του Σιλωάμ»! Οσο δεν θα υπάρχει μια βαθιά και αληθινή ανασύνθεση της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα πολλαπλασιάζονται... Αναζητώνται «απ' έξω» λύσεις «μπαϊ-πας»! Δεν είναι -για να συνεννοούμεθα- κι αυτό εύκολο... Εν πάση περιπτώσει, η Αριστερά κυρίως μια τέτοια ανάγκη «θεραπεύει» αυτήν τη στιγμή. Η Δημοκρατική Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ μαζί -χωρίς βέβαια να είναι το ίδιο πράγμα- εμφανίζουν μια δημοσκοπική δυναμική που αγγίζει ή ακόμα και ξεπερνάει το 30%. Το «στοίχημα» για τα κόμματα της Αριστεράς είναι ποιο απ' αυτά ή ποια θα καταφέρουν ή θα τολμήσουν να διαχειριστούν από τη σκοπιά τους μια «συστημική κρίση», με τρόπο που θα «παγιώνει» τις σχέσεις τους με τους νέους ψηφοφόρους τους και θα βοηθάει τη χώρα να βγει από την κρίση. Δεν είναι κι αυτό απλό...
panpan@pegasus.gr
Το επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο είναι η βαθιά κρίση του κεντρικού πολιτικού συστήματος, θεσμών και προσώπων, που αποτυπώνεται στη μεγάλη πτώση του δικομματισμού. Αυτό αποτελεί «ρήγμα και πλήγμα» στρατηγικού χαρακτήρα, που, όσο το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας αδυνατεί να ελέγξει την κρίση με αποτελεσματικό τρόπο, θα διευρύνεται... Εχει τη δύναμη το υπάρχον κομματικό σύστημα να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες της συγκυρίας; Μπορεί να «αυτοϊαθεί»; Προς το παρόν αυτό φαίνεται «χλομό»... Στο ΠΑΣΟΚ λ.χ., που ήταν όλη τη Μεταπολίτευση ο κύριος εκφραστής του κεντροαριστερού χώρου, έχουμε φαινόμενα «κατάρρευσης»... Η ΝΔ, με τον «αμφίσημο» χαρακτήρα της ηγεσίας της, «ρευστοποιεί» τον κεντροδεξιό χώρο οριζόντια, αποστερώντας του οποιαδήποτε βιώσιμη δυναμική «εναλλακτικής λύσης». Είναι χαρακτηριστική, από αυτή την άποψη, η μεγάλη και καθολική αποδοχή στο πρόσωπο (ως νέο πρόσωπο) του κ. Παπαδήμου και όχι στην... κυβέρνησή του! Εξέφρασε σε μια συγκυρία έναν ρεαλισμό και μια αξιοπιστία που τα δύο μεγάλα κόμματα, διά των πεπραγμένων τους, έχουν απολέσει...
Αρα η κοινωνία «στριμωγμένη» αναζητεί να «ακουμπήσει» κάπου αλλού. Και αυτό το «κάπου αλλού» δεν είναι ούτε η «ανακύκλωση» των ίδιων προσώπων, στους ίδιους φορείς, ούτε διάφορες «κολυμβήθρες του Σιλωάμ»! Οσο δεν θα υπάρχει μια βαθιά και αληθινή ανασύνθεση της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα πολλαπλασιάζονται... Αναζητώνται «απ' έξω» λύσεις «μπαϊ-πας»! Δεν είναι -για να συνεννοούμεθα- κι αυτό εύκολο... Εν πάση περιπτώσει, η Αριστερά κυρίως μια τέτοια ανάγκη «θεραπεύει» αυτήν τη στιγμή. Η Δημοκρατική Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ μαζί -χωρίς βέβαια να είναι το ίδιο πράγμα- εμφανίζουν μια δημοσκοπική δυναμική που αγγίζει ή ακόμα και ξεπερνάει το 30%. Το «στοίχημα» για τα κόμματα της Αριστεράς είναι ποιο απ' αυτά ή ποια θα καταφέρουν ή θα τολμήσουν να διαχειριστούν από τη σκοπιά τους μια «συστημική κρίση», με τρόπο που θα «παγιώνει» τις σχέσεις τους με τους νέους ψηφοφόρους τους και θα βοηθάει τη χώρα να βγει από την κρίση. Δεν είναι κι αυτό απλό...
panpan@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου