Μέσα από τις συμπληγάδες...

 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Οι πρώτοι τρεις μήνες του 2012 κρύβουν πολλές δυσκολίες και πολλούς κινδύνους. Το ευρωπαϊκό περιβάλλον είναι εξαιρετικά αρνητικό. Μόλις χθες η ΕΚΤ, στην εξαμηνιαία έκθεσή της, επισημαίνει ότι οι πιθανότητες κατάρρευσης μεγάλων τραπεζών είναι πλέον περισσότερο από ορατές. Τα κεφάλαια φεύγουν απ' την Ευρώπη αναζητώντας πιο ασφαλή καταφύγια. Η κρίση χρέους δεν ανακόπτεται και στις αρχές του
2012 λήγουν πολλοί τίτλοι, ενώ ο κίνδυνος μιας παγκόσμιας ύφεσης και της ενίσχυσης των οικονομικών ανισοτήτων είναι ορατός.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής, πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής, αμφισβητούνται ή αρνούνται να εφαρμόσουν τμήματά της (200 δισ. στο ΔΝΤ, γρηγορότερη ενεργοποίηση ESM κ.λπ.), ακόμα και οι πρωταγωνιστές της! Ενώ οι «αγορές» επισημαίνουν για ακόμα μια φορά τις καθυστερημένες και άστοχες απαντήσεις των πολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης, που αντί να περιορίζουν το πρόβλημα, το κάνουν συνεχώς οξύτερο... Σ' αυτό το εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον μιας ευρωπαϊκής συστημικής κρίσης, η Ελλάδα καλείται τους επόμενους τρεις μήνες να κάνει μια πρωτόγνωρη εθελοντική αναδιάρθρωση χρέους της τάξης των 100 δισ. (!), που ούτε εύκολη είναι ούτε δεδομένη, και να καταρτίσει μια δανειακή σύμβαση 130 δισ., που για να την κάνει πρέπει να αποδεχθεί ένα πολύ αυστηρό οικονομικό πρόγραμμα, η αξιοπιστία του οποίου θα κριθεί πριν εγκριθούν τα λεφτά... Ενώ πρέπει να «καθαρίσει» και όλες τις προηγούμενες εκκρεμότητές της... Τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά και εύκολα. Συμπληρώστε την ισχυρή κοινωνική αντίδραση, την απαξίωση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων της χώρας και την ασφυξία ρευστότητας στην πραγματική οικονομία κι έχετε το ευρύτερο παζλ μπροστά σας... Σ' αυτό το πλαίσιο, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και ως προς το πού θα πάει η Ευρώπη και ως προς το τι θα γίνει με την Ελλάδα. Ολα τα σενάρια είναι ανοιχτά.
Πολλά πράγματα εξαρτώνται και από μας. Από την ικανότητά μας να διαχειριστούμε καλύτερα τα πράγματα. Από την αντοχή μας και την αξιοπιστία μας, έστω κι αν ο «στόχος» στα «σημερινά του πλαίσια» είναι «ανέφικτος»... Τα πράγματα στην Ευρώπη -κι αυτό είναι το καλό- εξελίσσονται έστω και αργά, έστω και με λάθη. Ουδείς ξέρει ακριβώς την επόμενη μέρα της Ευρώπης. Ούτε οι σημερινοί «σχεδιαστές της»! Το σίγουρο, έτσι δείχνουν όλα, είναι ότι δεν θα είναι ίδια με τη σημερινή. Φαίνεται ότι μια Ευρώπη περισσοτέρων ταχυτήτων είναι αναπόφευκτη. Θα μπορέσουμε να παραμείνουμε στην «πρώτη ταχύτητα»; Δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε όμως και ακατόρθωτο...
panpan@pegasus.gr