ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Πολύ κρίσιμη χρονιά, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τις εξελίξεις στην Ευρώπη, αναμένεται να είναι το 2012, καθώς «κορυφώνονται» οι συνέπειες των οικονομικών και κοινωνικών επιλογών, της προηγούμενης περιόδου, και αυξάνεται η «ένταση» των ίδιων, δυστυχώς, περίπου πολιτικών και για τον νέο χρόνο.Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μέχρι τώρα στρατηγική του γαλλογερμανικού άξονα, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους των χωρών - μελών της Ευρωζώνης, χωρίς να αναγνωρίζει τον «συστημικό χαρακτήρα της» και να υιοθετεί αντίστοιχες πολιτικές, διευρύνει την κρίση, αντί να δημιουργεί συνθήκες ανάσχεσής της.
Με συνεχείς καθυστερήσεις και λάθη (εμπλοκή π.χ. των ιδιωτών πιστωτών) και με «τιμωρητική λογική» έναντι χωρών όπως η Ελλάδα (δηλαδή με μικρή συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό ΑΕΠ), υιοθετήθηκε, εν τέλει, ένας αυστηρός «δημοσιονομικός κανόνας» για όλη την Ευρώπη, που είναι «μη εφαρμόσιμος» για μια σειρά από χώρες, λόγω της ανισοτιμίας των οικονομιών των κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Αυτό πρακτικά (αν δεν υπάρξουν τροποποιήσεις και συμπληρωματικές πολιτικές) σημαίνει όχι μόνο παρατεταμένη λιτότητα, αλλά κυρίως «μικρότερη» Ευρωζώνη.
Είναι μια «λάθος πορεία», καθώς με τη στρατηγική αυτή η Ευρώπη απομακρύνεται από το «φεντεραλιστικό όνειρο» των ιδρυτών της και των λαών της. Οι Γερμανοί και ο Βορράς «κέρδισαν» από το ευρώ. Εάν δεν μεταφέρουν «πόρους» προς τον «ελλειμματικό Νότο», το «ευρωπαϊκό όνειρο» δύσκολα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Αυτή η «μεταφορά πόρων» αποτελεί προϋπόθεση για να προχωρήσει συντεταγμένα η Ευρώπη σε μία οικονομική και πολιτική ενοποίηση. Το 2012 θα 'ναι κρίσιμο, γιατί αυτή η «αντίφαση» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πρέπει ν' αρχίσει να λύνεται...
Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα, που πρέπει ν' αλλάξει ριζικά αν θέλει -και πρέπει- να μείνει στο ευρώ, έχει εξαναγκαστεί σε μία «οικονομική - φαρμακευτική αγωγή», που αντί να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει την κρίση, τη ρίχνει ακόμα πιο βαθιά στην κρίση... Ενώ «υλοποιείται» και με καταστροφικό τρόπο! Το εγχείρημα μοιάζει με «σισύφεια προσπάθεια» καθώς δεν επιβεβαιώνεται (με βάση τα σημερινά δεδομένα) με κανένα ρεαλιστικό οικονομικό σενάριο.
Ο μόνος λόγος να «παραμείνει» κανείς σ' αυτό το σχέδιο και να εξαντλήσει τα «όρια αντοχής» της χώρας είναι ότι η «εναλλακτική λύση» που έχει είναι (προς το παρόν τουλάχιστον) πάρα πολύ χειρότερη. Επιπλέον, υπάρχει το ενδεχόμενο -μέσα από τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα- η ίδια η Ευρώπη να τροποποιήσει προς το καλύτερο τις προσεγγίσεις της για την αντιμετώπιση της κρίσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα «όρια αντοχής» της Ελλάδας το 2012 θα δοκιμαστούν σκληρά. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, έχουμε έντονα φαινόμενα κοινωνικής αποσύνθεσης και αποδιάρθρωσης του πολιτικού συστήματος.
Οι «βεβαιότητες» και τα «αυτονόητα» του χθες, με τα οποία πορευτήκαμε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, καταρρέουν το ένα μετά το άλλο. Σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Ολα θα εξαρτηθούν στο μέλλον από τις συνθήκες και τον τρόπο ανασύνθεσης της κοινωνίας και ανασύνταξης της χώρας. Το τρέχον πάντως πολιτικό διακύβευμα της χώρας είναι η καλύτερη δυνατή διαχείριση της κρίσης. Αυτό ανέλαβε να κάνει η μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου, μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου, παρότι διέθετε και διαθέτει ακόμα το ΠΑΣΟΚ... κοινοβουλευτική πλειοψηφία! Αυτό αποδεικνύει και το «οριακό σημείο» του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, που φυσικά θα έρθει «ενώπιον ενωπίω» με την κοινωνία στο σύνολό του στις εκλογές του 2012.
Το κακό είναι ότι, όπως όλα δείχνουν, δύσκολα θα αποφύγουμε τον πραγματικό... πάτο. Το καλό όμως είναι ότι εδώ που έφθασαν τα πράγματα, μόνο έτσι θα ανασυγκροτηθούν η χώρα και η κοινωνία σε σοβαρές και όχι σαθρές βάσεις. Στα χέρια μας είναι...
bartzinopoulos@hotmail.com
Με συνεχείς καθυστερήσεις και λάθη (εμπλοκή π.χ. των ιδιωτών πιστωτών) και με «τιμωρητική λογική» έναντι χωρών όπως η Ελλάδα (δηλαδή με μικρή συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό ΑΕΠ), υιοθετήθηκε, εν τέλει, ένας αυστηρός «δημοσιονομικός κανόνας» για όλη την Ευρώπη, που είναι «μη εφαρμόσιμος» για μια σειρά από χώρες, λόγω της ανισοτιμίας των οικονομιών των κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Αυτό πρακτικά (αν δεν υπάρξουν τροποποιήσεις και συμπληρωματικές πολιτικές) σημαίνει όχι μόνο παρατεταμένη λιτότητα, αλλά κυρίως «μικρότερη» Ευρωζώνη.
Είναι μια «λάθος πορεία», καθώς με τη στρατηγική αυτή η Ευρώπη απομακρύνεται από το «φεντεραλιστικό όνειρο» των ιδρυτών της και των λαών της. Οι Γερμανοί και ο Βορράς «κέρδισαν» από το ευρώ. Εάν δεν μεταφέρουν «πόρους» προς τον «ελλειμματικό Νότο», το «ευρωπαϊκό όνειρο» δύσκολα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Αυτή η «μεταφορά πόρων» αποτελεί προϋπόθεση για να προχωρήσει συντεταγμένα η Ευρώπη σε μία οικονομική και πολιτική ενοποίηση. Το 2012 θα 'ναι κρίσιμο, γιατί αυτή η «αντίφαση» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πρέπει ν' αρχίσει να λύνεται...
Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα, που πρέπει ν' αλλάξει ριζικά αν θέλει -και πρέπει- να μείνει στο ευρώ, έχει εξαναγκαστεί σε μία «οικονομική - φαρμακευτική αγωγή», που αντί να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει την κρίση, τη ρίχνει ακόμα πιο βαθιά στην κρίση... Ενώ «υλοποιείται» και με καταστροφικό τρόπο! Το εγχείρημα μοιάζει με «σισύφεια προσπάθεια» καθώς δεν επιβεβαιώνεται (με βάση τα σημερινά δεδομένα) με κανένα ρεαλιστικό οικονομικό σενάριο.
Ο μόνος λόγος να «παραμείνει» κανείς σ' αυτό το σχέδιο και να εξαντλήσει τα «όρια αντοχής» της χώρας είναι ότι η «εναλλακτική λύση» που έχει είναι (προς το παρόν τουλάχιστον) πάρα πολύ χειρότερη. Επιπλέον, υπάρχει το ενδεχόμενο -μέσα από τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα- η ίδια η Ευρώπη να τροποποιήσει προς το καλύτερο τις προσεγγίσεις της για την αντιμετώπιση της κρίσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα «όρια αντοχής» της Ελλάδας το 2012 θα δοκιμαστούν σκληρά. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, έχουμε έντονα φαινόμενα κοινωνικής αποσύνθεσης και αποδιάρθρωσης του πολιτικού συστήματος.
Οι «βεβαιότητες» και τα «αυτονόητα» του χθες, με τα οποία πορευτήκαμε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, καταρρέουν το ένα μετά το άλλο. Σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Ολα θα εξαρτηθούν στο μέλλον από τις συνθήκες και τον τρόπο ανασύνθεσης της κοινωνίας και ανασύνταξης της χώρας. Το τρέχον πάντως πολιτικό διακύβευμα της χώρας είναι η καλύτερη δυνατή διαχείριση της κρίσης. Αυτό ανέλαβε να κάνει η μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου, μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου, παρότι διέθετε και διαθέτει ακόμα το ΠΑΣΟΚ... κοινοβουλευτική πλειοψηφία! Αυτό αποδεικνύει και το «οριακό σημείο» του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, που φυσικά θα έρθει «ενώπιον ενωπίω» με την κοινωνία στο σύνολό του στις εκλογές του 2012.
Το κακό είναι ότι, όπως όλα δείχνουν, δύσκολα θα αποφύγουμε τον πραγματικό... πάτο. Το καλό όμως είναι ότι εδώ που έφθασαν τα πράγματα, μόνο έτσι θα ανασυγκροτηθούν η χώρα και η κοινωνία σε σοβαρές και όχι σαθρές βάσεις. Στα χέρια μας είναι...
bartzinopoulos@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου