Κέρασμα

Του Γιώργου Λακόπουλου

Φωτογραφία με την Μπέλλου... λάθος, αυτό είναι στίχος του Σαββόπουλου. Φωτογραφία με τη Μέρκελ. Υστερα από μια περίοδο βαλκανικής απομόνωσης, ο Αντώνης Σαμαράς κλείνει το ένα μετά το άλλο τα μεγάλα ραντεβού. Από τα αλώνια στα σαλόνια. Τουτέστιν γίνεται δεκτός από τους ισχυρούς της Γηραιάς Ηπείρου - κοινοτικής και μη. Αν σκάσει και καμιά πρόσκληση από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ποιος τον πιάνει...

Ως πρώην υπουργός Εξωτερικών ο Σαμαράς αντιλαμβάνεται προφανώς ότι αυτές οι ξαφνικές αγάπες δεν είναι επίδειξη ευγένειας. Δεν είπε π.χ. η Καγκελάριος στους δικούς της: «Ρε σεις, τον Αντώνη δεν έχουμε καλέσει τόσον καιρό, θα περιμένει το παιδί». Εντάσσονται σε έναν σχεδιασμό. Οχι στον σχεδιασμό των «διεθνών ανοιγμάτων του προέδρου», όπως προπαγανδίζουν από τη Συγγρού. Αλλά στον σχεδιασμό εκείνων που υπογράφουν τις προσκλήσεις. Ειδικά οι Γερμανοί δεν καλούν ποτέ κάποιον αν δεν ξέρουν τι τραβάει ο οργανισμός του για κέρασμα.

Τι ακριβώς κερνούν τους Ελληνες αυτή την εποχή στην Καγκελαρία το ξέρουμε από άλλες εμπειρίες. Π.χ. ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αποκάλυψε ότι ο αντικαγκελάριος Ρέσλερ - με τον οποίο πλακώνεται τελευταία - είχε έρθει στην Ελλάδα για να εισπράξει τα χρωστούμενα του Δημοσίου στις γερμανικές επιχειρήσεις. Το επενδυτικό ενδιαφέρον ήταν φούμαρα. Παραδόξως σε αυτόν τον καβγά η ΝΔ ήταν απούσα.

Είχαν προηγηθεί γερμανικές απαιτήσεις για τον συμβιβασμό στην υπόθεση της Siemens. Μια από αυτές ήταν «να συμφωνήσει και ο Σαμαράς». Ο συμβιβασμός επετεύχθη - με 200 εκατομμύρια θα σταματήσουμε να σκαλίζουμε τα συναφή σκάνδαλα -, όθεν εικάζεται ότι ο Αντώνης συμφώνησε.

Φυσικά αυτά είναι παρωνυχίδες μπροστά στο μεγάλο «ναι» στο δεύτερο Μνημόνιο που ακύρωσε το μεγάλο «όχι» στο πρώτο. Ή μπροστά στις υπογραφές που βάζει ο Σαμαράς στις αξιώσεις της τρόικας να δεσμευτεί ότι θα κάνει ό,τι και η σημερινή κυβέρνηση, αν πάρει τη θέση της. Αυτή η μεταστροφή προς τη «μνημονιακή νομιμότητα» είναι το κλειδί που ανοίγει τις βαριές πόρτες στη Βόννη και αλλού. Υστερα από τα πέτρινα χρόνια του Καραμανλή - που δεν έβαζε εύκολα την υπογραφή του στα μεγάλα συμβόλαια της γερμανικής βιομηχανίας - η ελληνική Δεξιά κινείται ξανά στην Ευρώπη τραγουδώντας Σαββόπουλο: «Με αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους του παλιούς…»