Μπούμερανγκ

Του Γιώργου Λακόπουλου

«Τίποτε δεν είναι παράνομο αν αποφασίσουν να το κάνουν εκατό επιχειρηματίες» έλεγε ένας παλαιός αμερικανός διπλωμάτης για τη χώρα του. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο εξελιγμένα: τίποτε δεν είναι παράνομο, αν το αποφασίσουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Παράδειγμα η οικονομική τους ενίσχυση για τις επόμενες εκλογές, βάσει των επιδόσεων που είχαν στις... προηγούμενες! Σε τέτοιες περιπτώσεις, πάντα υπάρχει μια δικαιολογία. Αυτή τη φορά είναι η ανάγκη να λειτουργήσει η δημοκρατία και χωρίς κόμματα αυτό δεν γίνεται.
Σωστό επιχείρημα: η δημοκρατία είναι ακριβό πολίτευμα - μονάκριβο θα έλεγε κανείς. Αλλά τα ίδια κόμματα κάνουν αυτό το επιχείρημα μπούμερανγκ εναντίον τους, με τον τρόπο που χειρίζονται τα οικονομικά τους. Χρωστάνε στις τράπεζες, δεν πληρώνουν το προσωπικό τους, δεν εξοφλούν τους λογαριασμούς τους, φεσώνουν όποιον συναλλάσσεται μαζί τους και κρύβουν τους άλλους χρηματοδότες τους.

Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ τα πράγματα έχουν μια επιπλέον διάσταση. Ο Βενιζέλος βρήκε στάχτη και μπούλμπερη στο λογιστήριο του κόμματος. Ωστόσο προτιμάει να φορτωθεί αμαρτίες που δεν του ανήκουν. Παίρνει το κόστος της προσφυγής στον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς προηγουμένως να ερευνήσει «πού πήγαν τα λεφτά», κατά την προσφιλή έκφραση του προκατόχου του. Και επιπλέον διακινδυνεύει μια εσωκομματική κρίση, αν ληφθεί υπόψη η αναταραχή που προκάλεσε η απόφαση του Γιάννη Ραγκούση - και άλλων στελεχών - να δείξουν περισσότερη κατανόηση στο δημόσιο αίσθημα, παρά στην οικονομική στενότητα του κόμματος.

Τύποις η απόφαση να πάρουν τα κόμματα λεφτά δεν είναι παράνομη, αφού την ενέκρινε η Βουλή - έστω με το ζόρι. Αλλά για το πολιτικό κλίμα της εποχής είναι παράλογη - σχεδόν αυτοκτονική. Κόβει ακόμη πιο βαθιά το κλαδί όπου κάθονται τα δύο μεγάλα κόμματα. Και ενισχύει ακόμη περισσότερο τις φυγόκεντρες τάσεις που αποδυναμώνουν τον κεντρικό άξονα του πολιτικού συστήματος. Είναι - κι άλλο - βούτυρο στο ψωμί των κομματικών σχηματισμών που έχουν εγκατασταθεί στο μαλακό υπογάστριο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Από αυτή την άποψη πρόκειται για πολιτικό λάθος. Και ως τέτοιο αποκαλύπτει τις αδυναμίες των επικεφαλής του δικομματισμού. Επικαλούνται τη δημοκρατία αλλά δεν κατανοούν ότι με τέτοιες αποφάσεις την απαξιώνουν. Απόδειξη, ότι ισχύει όλο και περισσότερο αυτό που έλεγε ο Τσόρτσιλ: «Το ισχυρότερο επιχείρημα κατά της δημοκρατίας είναι πέντε λεπτών συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο».